Podcasts, blogs en nieuws

Heel belangrijk natuurlijk, maar ik ben er met mijn hoofd niet helemaal bij. De harde kou van de afgelopen winter is voorbij; het voorjaar lijkt voor de deur te staan. De natuur is nog vrij kleurloos, zie ik door het raam wanneer ik aan mijn zwarte koffie zit. In het college een video, waarin pinguïns in een zwart-witte wereld op hun manier ook aan innovatie doen. Best geinig, eigenlijk… Wereld in transitie

Net als de pinguïns heb ik ook de hele winter dichtbij mijn collega’s gezeten, de blik naar binnen gericht en samen aan een innovatie gewerkt. Samen hebben we nieuwe dingen uitgeprobeerd, dit geëvalueerd en samen geleerd over hoe onze kwaliteit kunnen verbeteren. Wat is er vergeleken met een half jaar geleden al veel gebeurd, wat heb ik allemaal wel niet gedaan? Het is eigenlijk best wel goed om daar nu bij stil te staan. Dat is het mooie van deze opleiding; blijkbaar weten ze hier precies wat je nodig hebt, voor je het zelf al weet. Ik hoor in het college hoe je met kleurtjes kan aangeven hoe je genummerde competenties in kaart kan brengen en zie buiten de zon doorbreken. De lente staat voor de deur!

Men zegt dat de herfst een turbulent seizoen is vanwege wind, regen, blaadjes, hagel en de eerste nachtvorst. Maar ik denk dat het meer met de agenda te maken heeft.

Lekker die afwisseling, maar je kunt soms zo weinig tijd besteden aan dingen die echt belangrijk zijn, zoals het waarom en hoe van je leraar-zijn. De opleiding biedt hierin gelukkig een vast baken. Een anker misschien. Waar zijn we ook al weer mee bezig? Een studie doen naast een fulltime baan is niet altijd gemakkelijk. Er is veel te doen op de school waar ik werk. Bijeenkomsten op de MLI (liefkozend Emily genoemd) motiveren echter, geven focus en richting. En het mooiste is nog wel: alles wat ik hier doe, heeft direct nut op het werk!

Maar nu moet ik eerst een paar giechelende leerlingen, die maar al te graag de aandacht krijgen, weer van de gang af jagen… Echt belangrijk!

Geschreven door Albert Koster, student Leren en Innoveren

Er vliegen allerlei krachttermen voorbij: sensegiving, onderbuik inzetten, social skills, uit de ivoren toren en met de voeten in de klei, bovenstroom en onderstromen in innovaties in de school; duurzame innovaties en zicht op mijn professionele ontwikkeling als teacher leader en niet ‘ja’ zeggen en ‘nee’ doen. Bam… Whoesh… Hoppa… Zo’n schooldag vliegt je om de oren. Hersenen kraken, hoofd stroomt langzaam vol. Papier op papier, aantekening op aantekening.

 Waar ging het nou over? Vandaag heb ik geleerd hoe ik aan de hand van een model frictie in mijn schoonfamilie kan veroorzaken tijdens het Kerstdiner. Echt? Ja. Kijk, da’s mooi meegenomen. Het model van Engeström (google zelf maar) helpt namelijk om een (willekeurige) organisatie met alle processen in kaart te brengen en neemt daarin niet alleen de bovenkant (het georganiseerde) maar ook de onderkant in mee (de cultuur). Want leren in een organisatie bestaat zowel uit betekenis geven en zingeving. En daaronder zit een hele laag aan persoonlijkheid, met een mooi woord idiosyncrasie genoemd. En zo gebeurt het dat waarheden niet eenzijdig zijn, maar in perspectief op meerdere manieren mogen bestaan. Zoals de eend op de foto. Of konijn…